Lopende Sprookjes – Walking Fairytales

Verhalen over de kunst van overleven

Een social practice lab is een onderzoek- en maaktraject van Toneel­schuur Producties met bewoners uit Haarlem e.o. onder leiding van een sociaal artistieke maker. Het loopt parallel aan de creatie van een thea­ter­voor­stel­ling van Toneel­schuur Producties. De thematiek van de voor­stel­ling is een gedeelde fascinatie van de regisseur van het stuk en van de sociaal artistieke maker. Dat is de voeding voor het traject met de bewoners, waarbij de sociaal artistieke maker samen met de bewoners aan de slag gaat om de thematiek uit te diepen, om verhalen op te halen die samenkomen in een artistiek eindproduct, dat wordt tentoon­ge­steld in de foyer van de Schuur.

Rondom Cabaret Siberia gaat Verborgen Verhalen en Stitching Stories aan de slag met een groep vrouwen over de kunst van overleven / de kunst van opnieuw beginnen. 

Een groep van 9 vrouwen woonachtig in Haarlem e.o. met hun oorsprong in verschil­lende delen van de wereld komen wekelijks bij elkaar in de Schuur. Zij werken samen met Aafke de Vries (storyteller en creatief producent) en Susanne Gijsbers (auto­bi­o­gra­fisch schrijf­do­cent) van Verborgen Verhalen, aan korte auto­bi­o­gra­fi­sche verhalen. 

Tijdens de sessies wordt er ​‘zintuiglijk’ geschreven, dat is een beeldende manier van schrijven waardoor je een ander heel makkelijk meeneemt in jouw verhaal. De vrouwen verkennen verschil­lende facetten van het onderwerp: zo schreven ze over dierbare herin­ne­ringen aan de hand van ze droegen, over grenzen die ze overstaken of juist moesten bewaken, over momenten in hun leven die een nieuw begin markeerden. Rondom dat nieuwe begin, maakten ze een drieluik en van dat drieluik een sprookje.

Onder begeleiding van Carmen Luijt (mode­ont­werper en eigenaar van Stitching Stories) gaan ze belangrijke elementen uit hun sprookje verwerken in een kledingstuk. Hun verhalen en kleding worden gepre­sen­teerd in een audio-installatie die te beluisteren en te bekijken is in de Schuur.

Susanne Gijsbers: ​“Auto­bi­o­gra­fisch schrijven is een methode om herin­ne­ringen op te halen en op een levendige manier op te schrijven. Door het delen van de verhalen in de groep en het luisteren naar de ander, leer je elkaar snel op een persoon­lijke manier kennen. De herin­ne­ringen zijn soms alledaagse gebeur­te­nissen die – in geuren en kleuren beschreven – betekenis krijgen. Je ontdekt vaak thema’s in je leven en rode draden. Er is vaak ook veel herkenning bij elkaar omdat de authentieke verhalen iets universeels hebben. Met elkaar kun je zo een thema verkennen.